Charakterystyka odmiany

Śliwa Joganta to nowoczesna, karłowa odmiana pochodząca z Niemiec, wyhodowana na Uniwersytecie Hohenheim z połączenia odmian Jojo i Haganta. Stanowi jedno z najlepszych drzewek do małych ogrodów dzięki swojej odporności, samopylności i kompaktowemu pokrojowi.

Pokrój i wzrost

Drzewo rośnie słabo, osiągając po kilku latach do 2,5–3 metrów wysokości. Tworzy zwartą, regularną koronę, co ułatwia pielęgnację i zbiory. Kwitnie średnio wcześnie, rzadko uszkadzane przez przymrozki. Jest odmianą w pełni samopylną, dzięki czemu doskonale owocuje nawet bez obecności zapylaczy.

Owoce

Owoce odmiany Joganta należą do dużych — ich masa wynosi od 55 do 90 gramów. Skórka jest ciemnoniebieska, pokryta intensywnym, woskowym nalotem. Miąższ złocistożółty, jędrny, bardzo soczysty, o harmonijnie słodkim smaku z delikatną nutą kwasowości. Pestka łatwo oddziela się od miąższu. Owoce świetnie znoszą transport i przechowywanie.

Plenność i termin dojrzewania

Joganta wcześnie wchodzi w owocowanie — często już w drugim roku po posadzeniu. Plonuje corocznie i obficie. Owoce dojrzewają stopniowo od połowy sierpnia do połowy września, dzięki czemu zbiory można rozciągnąć w czasie. Zebrane owoce długo utrzymują walory smakowe i jędrność.

Uprawa i odporność

Odmiana charakteryzuje się wyjątkowo wysoką odpornością na szarkę, jedną z najgroźniejszych chorób śliw. Drzewo oraz jego kwiaty są odporne na niskie temperatury i typowe choroby grzybowe. Śliwa Joganta preferuje stanowiska słoneczne, osłonięte, z glebami żyznymi, przepuszczalnymi i umiarkowanie wilgotnymi. Dzięki karłowemu wzrostowi doskonale nadaje się również do uprawy w małych przestrzeniach, przydomowych ogrodach i działkach rekreacyjnych.

Zastosowanie

Owoce śliwy Joganta są bardzo uniwersalne — nadają się zarówno do spożycia na surowo, jak i do przetworów: powideł, dżemów, kompotów i suszonych śliwek. Ze względu na ich dużą trwałość i wysoką zawartość cukrów, świetnie nadają się także do zamrażania i zastosowań cukierniczych.